Loslaten

Kwetsbaarheid. De tere vleugels van een vlinder. Soms leven ze maar een dag. Toch lijkt die dag voor hen waarschijnlijk even lang als het leven doet voor ons. Zonder te weten waar het ophoudt. Zoals een vlinder fladdert van bloem naar bloem om te genieten van de zoetheid, zo proberen wij ons geluk te vangen. Zonder precies te weten wat het is.

Geluk. Kun je gelukkig zijn zonder verleden? Is het iets tastbaars? Een moment zo vluchtig als sterrenstof? We streven een leven lang naar ons geluk. Weten vaak niet wanneer het moment daar is. soms kijken we achterom en denken ‘ja, toen was ik gelukkig’. Soms zijn we in het moment. Dichtbij iets of iemand. Zelden is dat een nieuwe auto of een nieuwe Prada tas. Misschien komt het dichtbij, omdat de stofjes hetzelfde zijn.

Liefde. Een intens gevoel. Mooie en angstig tegelijkertijd. Zonder kwetsbaarheid geen liefde. Ze is er in alle vormen en maten. Liefde voor kinderen, vrienden, familie. Liefde voor de natuur, eten, sporten en al die andere dingen die je het gevoel geven nooit meer los te willen laten.

Loslaten moeten we. Vroeg of laat is het moment daar. Het maakt ons op ons kwetsbaarst en het lijkt alsof geluk niet meer bestaat. Elke keer weer vraag ik mij af waarom. Als baby wil je niets anders dan vastgehouden worden. Liefde voelen. Als je opgroeit leer je al snel dat er talloze momenten komen dat je jezelf voelt vallen. Doordat je loslaat of losgelaten wordt. De kunst is de landing. Zelfs al is die nog zo hard. Durf op te staan, durf te genieten, durf de liefde toe te laten en durf je kwetsbaarheid te tonen. Dat maakt dat je je leven leeft.

Ter nagedachtenis aan een goed mens.
Jaap Oesterholt, 8 oktober 2022