Het verhaal van Jona(s)

Ons geduld wordt op de proef gesteld. Op 31 december 2020 tekende ik het koopcontract voor een appartement in Jonas. De grond waar Jonas op gebouwd werd lag er kaal en koud bij. Op Koningsdag werd het veldje gebruikt als vrijmarkt voor het IJburgse kindergedruis en hun ouders. Ook was het een trapveldje voor de voetbaljeugd en bood het een fijne openheid voor de terrasgasten van het café dat er al sinds IJburg heugenis zit. Het idee om te verhuizen spookte al een tijdje rond in mijn hoofd. Hoe groter de meisjes werden, hoe groter het huis in de Zwanebloemlaan leek. Naast en om ons heen verdwenen de buren en werden de nieuwe buurkinderen met de jaren jonger in plaats van ouder. Ik voelde mij langzaam maar zeker een laatste Mohikaan worden.

Het huis in de Zwanebloemlaan was bestemd voor ons. We kochten het met een verwachtingsvolle toekomst. Te groot voor onze meubels en ruimte genoeg om te groeien. We groeiden van drie naar vier. En krompen tegen alle verwachtingen in weer naar drie. Het huis voelde als een veilig omhulsel in een soms ongrijpbare wereld. Nog steeds groot, maar de spullen wonnen met glorie.

Wij leefden en omringden ons met liefdevolle mensen uit de buurt. Toch kriebelde het af en toe. Er werd volop gebouwd om ons heen en de kriebels namen de overhand. Van het gluren op Funda naar een afspraak met een verkoopmakelaar was een telefoontje dichtbij. De eerste keuze viel af. Te duur, te veel locatie, teveel makelaar. Totdat Facebook Jonas naar ons toe bracht.

‘Daar wil ik wel wonen!’ Kleine beslissingen en grote, ik maakte en maak ze allemaal zelf. Ook deze. Dit keer met volle instemming en enthousiasme van de meisjes. Ik kocht een appartement van papier met een mooi verhaal. Jonas, een gebouw als een walvis. Omringt door water, aan de haven van IJburg. De Zwanebloemlaan was verkocht voordat ik er erg in had. Met herinningen in ons hoofd en hart gaan wij op weg naar een nieuwe fase in ons leven.

Jona(s) was een ongehoorzame profeet die als straf overboord werd gezwiept van het schip waar hij op vluchtte. Hij verbleef drie dagen in de buik totdat de walvis er genoeg van had. Uitgespuugd had Jona(s) zijn lesje geleerd. Voor ons wordt Jonas een nieuw avontuur in ons leven. Ik hoop dat de walvis ons een warm hart toedraagt. En ons een poosje in zijn buik laat wonen. Nog even geduld en dan is het zover.