Emoties

De laatste blog die ik schreef is alweer een paar maanden terug. Een paar maanden. Soms zijn ze voorbij in een fractie van een seconde, soms duren ze een eeuwigheid. Op 12 mei rende ik de halve marathon van Utrecht voor een goed doel, het KWF. Maar vooral voor een jongetje van net zes jaar oud, Lester.

Een maand verder. Het gaat niet goed met Lester. Helemaal niet goed. Dat heeft op iedereen in zijn omgeving enorme impact. Niet in het minst bij zijn ouders. Emoties. Iedereen kent ze en iedereen gaat er anders mee om. Emoties worden omschreven als gevoelens die door een bepaalde situatie opgeroepen kunnen worden. In dit geval een vreselijke situatie, waarvan je al snel denkt dat niemand er tegen opgewassen is.

Verdriet doet rare dingen met mensen. Boosheid, vreugde en angst trouwens ook. Als ik naar mijzelf kijk, dan zie ik uiterlijk nooit zoveel. Ik ben niet iemand die extreem boos, blij, bang of verdrietig is aan de buitenkant. Emoties zijn niet altijd in iemands gedrag of expressie te herkennen. Dat betekent niet dat ze er niet zijn.

Veel emoties zijn te herkennen in de liefde. Liefde is een intense emotie. Het is ook een subjectieve emotie. Waar de één liefde voelt, kan de ander hoogstens sympathie opbrengen. Waarbij we ook nog het onderscheid moeten maken tussen liefde en verliefdheid. Die laatste is, als je het sterk reduceert, een sterke chemische reactie in de hersenen. Maar wel eentje die sterke emoties kan laten zien.

Toen ik jonger was, verwarde ik liefde met verliefdheid. Als ik dat door zou trekken naar het heden heb ik veel liefdes gekend. Met het ouder worden begin je het onderscheid te maken tussen liefde en verliefdheid. Allebei is overigens nog steeds heerlijk. Mijn grootste liefde is nog steeds de vader van mijn kinderen. Mijn diepste liefde is die ik heb leren kennen sinds de geboorte van diezelfde kinderen. Liefde heb ik ook voor mijn sport, zij het wat minder intens. Liefde voor vrienden en familie, voor eten, voor reizen en avonturen beleven. Liefde voor het leven zelf.

Alle soorten van liefden wekken emoties op. Zeker als de liefde je wordt afgenomen, op welke manier dan ook. Met je ratio kun je na verloop van tijd je wonden likken en verder gaan. Alleen die ene, allesomvattende liefde voor je kinderen. Die zou niemand af mogen nemen. Zelfs al blijft die liefde voor altijd in je hart en in je diepste gevoel bestaan.

Dat is de oneerlijkheid van het lot.